Bloed, zweet, tranen en …RESULTAAT!

Eerst en vooral wil ik iedereen bedanken die meewerkten aan het behalen van het schitterende resultaat van afgelopen zondag! Een dikke proficiat aan de musicerende Luffers maar zeker ook aan diegene die dit alles ondersteunden waarbij het bestuur van de harmonie een extra pluim krijgt van mij! Een weloverdachte organisatorische leiding in combinatie en in overleg met de artistieke lijn die ik wilde uitzetten, resulteren samen met een schitterende inzet tot het ondertussen welbekende resultaat. Aan iedereen een welgemeende bedankt!

Een week voor het concours waren er nog heel wat klippen te varen… het bloed stroomde soms veel te snel door mijn lichaam en pompte op bepaalde momenten bijna mijn adres stuk! Op andere momenten kreeg ik dan weer zweetaanvallen …maar het geheel werd stukje bij beetje beter … sterker nog de laatste repetities bloeide er een mooi geheel.

Ik ben er dan ook van overtuigd dat de evolutie die het orkest de laatste jaren doormaakte op vlak van balansvorming, techniek en repetitiemethode aan deze laatste eindsprint zuurstof gaf. Net die benodigde zuurstof die het orkest voorheen steeds net te kort kwam… het kwam dan “allemaal wel goed” volgens de meeste muzikanten maar net niet goed genoeg voor mij. Waar het voorheen steeds een beetje bleef steken, evolueerde nu de verschillende te beoordelen punten verder in de goede richting. En dit is wellicht het resultaat van mijn geduldige koppigheid met de geweldige inzet van jullie Luffers.

Tot hier de artistiek-historisch en technische kadering van afgelopen zondag.
Wat ik er zelf van vond?

Er werd met een open geest gemusiceerd. Solisten waren in goede doen en het geheel bleef samen en kleurde mooi. Ik voelde al tijdens het ultra korte koraaltje dat er wel eens veel kon inzitten. Na de eerste twee delen van het plichtwerk was ik er al gerust in. Er werd mooi op de akoestiek van de zaal gespeeld en iedereen leek mij er rustig bij te zitten. Het tweede werk ging wat mij betreft wat minder vlot maar (en dat bewijst het juryrapport) net dan is het zeer belangrijk om muziek te blijven maken. En dat deden jullie!

Na het optreden was ik een gelukkig man en de punten interesseerden me eigenlijk al niet meer vermits ik zelf vond dat we weer een stap in de goede richting gezet hadden.
Na wat pintjes en gezelligheid in een plaatselijke eetgelegenheid kwam dan het verdikt.
Ik kan jullie zeggen dat ik mijn reactie achteraf misschien wat koeltjes vond ten opzichte van de uitbundige Oirschotse spring-in-’t-veld maar het gevoel diep in mezelf was minstens van dezelfde orde.

Hoogtepunt van de avond was voor mij het moment toen één van de nestors van het orkest zijn eigen tranen met zijn vinger door mijn gezicht wreef…dit was één van de mooiste complimenten die ik ooit heb mogen ontvangen. Het deed ook geweldig veel goeds om later ieders blije blik te mogen beleven. De typische L’UF-avond was weer zeeeer lang en uitermate amusant!

En wat nu? In de Belgische politiek zouden ze zeggen “ De sfeer is goed” dus denk ik dat we dezelfde lijn moeten aanhouden en op zoeken moeten gaan naar leuke projecten met uitdagende en boeiende programma’s. Voor de nabije toekomst wachten er reeds heel wat uitdagingen! Vooreerst hebben we slechts drie repetities voor het Nieuwjaarsprogramma… dus dat zal even doorwerken worden. Verder kijk ik enorm uit naar het voorjaarsconcert waar we met de schitterende solist Erwin Deleux het pianoconcerto “Wings” van Piet Swerts brengen. Ook de buitenlandse reis zal bijzonder worden! Daarna gaan we voor de tweede editie van het proms! En daar gaan we eens een ferme lap op geven!

L’Union Fraternelle is gedurende de afgelopen jaren een orkest geworden waar ik heel trots op ben. Verder heeft werken met L’UF voor mij aan de basis gelegen van talloze vriendschappen. Deze bijzondere vriendschappen inspireren me dagelijks op zowel menselijk als artistiek vlak.

Bedankt L’UF!!

Raf
Uw dirigent

PS: tevens bedankt dat ik mijn (wilde) haren mocht behouden ;-)