Een man die zijn kracht versus onmacht, zijn pijn versus geluk of zijn wil versus onwil uitschreeuwt ... klinkt heel krachtig...
Deze kracht ... in de 5de Symphony van Shostakovitch... derde deel...eerste film.... schoonheid met een ongelooflijke pure kern zoals enkel deze componist zoiets kan weergeven, deel twee het hierboven beschreven gevoel.
De zon schijnt door de gordijnen en vormt drie lichtjes asymetrische figuren... door de stoffen doeken en het venster weerklinkt het bromgeluid van optrekkende auto's... instinctief ruik je de lente van achter het gordijn komen.
Een lente zoals geen ander maar even uniek zoals alle andere lentes.
Kijk vooral iets na 4 min 30...
Quod sis, esse velis nihilque malis
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Als je nu helemaal niet meer weet wat je doen moet, kun je nog altijd poëet worden.
Ingrid
Een reactie posten