Sneeuw dwarrelt geruisloos neer ... over ons en alles wat ons dierbaar is...
Sneeuw is te vergelijken met tijd...
de tijd dwarrelt ook neer ...
met zekerheid is te bepalen dat aan dat dwarrelen ooit een einde komt...
wanneer
is moeilijk te zeggen want zo een sneeuwvlok volgen is moeilijk
en je geraakt steeds dat ene vlokje kwijt tussen alle andere vlokjes...
het kwijt geraken van je eigen tijd tussen alle anderen met een elk een eigen tijdsbesef.
Het vallen van die vlokjes
de vlokjes op zich zijn tijd... het begraaft stilaan de vaste objecten uit het leven ..
eerst een beetje
later zie je enkel nog de contouren
en nog wat later ben je verschillende objecten uit je leven kwijt, je weet nog ongeveer...
maar tijd en locatie vervagen ...
Soms wachten we op de dooi...
soms ook niet ...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten