Niets is er niet begrepen,
aangevoeld, doorleefd en,
in de vibrerende nagalm van de herinnering, herkend;
geen belevenis is te futiel geweest
en het kleinste gebeuren ontpopt zich als een lotsbeschikking,
en het lot zelf is als een prachtig groot weefsel,
waarvan iedere draad,
door een eindig tedere hand naast een andere is gelegd,
door wel honderd andere draden wordt vastgehouden en gedragen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten